เมื่อปีพุทธศักราช 2497 กรมศิลปากรได้ทำการขุดแต่งและบูรณะบริเวณปรางค์ใหญ่ปราสาทหินพิมาย อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา ได้พบจารึกหลัก นม. 29 นี้ กับจารึก นม. 13
จารึกนม. 29นี้ เป็นจารึกรูปใบเสมาชำรุดมาก เนื้อศิลาส่วนล่างหักหายไป จารึกอักษร 2 ด้าน ด้านที่ 1 สองบรรทัดแรกจารึกเป็นภาษาสันสกฤต บรรทัดที่ 2 - 8 จารึกเป็นภาษาเขมร ปรากฏศักราชและนักษัตร เป็นปีมะเส็งมหาศักราช 958 ตรงกับพุทธศักราช 1579 ส่วนด้านหลังจารึกเป็นภาษาสันสกฤต มีเลขบอกศักราชอยู่บนสุดเป็นมหาศักราช 968 ตรงกับพุทธศักราช 1589
จารึกนี้เมื่อพิมพ์เผยแพร่ในประชุมศิลาจารึกภาคที่ 3 ใช้ชื่อว่า จารึกหลักที่ 59 การพิมพ์คร้ังนี้ได้กำหนดชื่อใหม่ตามชื่อปราสาทว่า จารึกปราสาทหินพิมาย 2
