พระครูสังฆภารวาหะ วัดเสาธงทอง เมืองลพบุรี ได้พบแล้วยกเอาไปถวายพระมงคลทิพย์ เจ้าคณะพระพุทธบาทแต่ท่านไม่ได้เอาไว้รักษาเอง คือเอาไปถวายเจ้าพระสังวรปราสาท ซึ่งในเวลาน้ันอาศัยอยู่ที่วัดบวรนิเวศ ส่วนเจ้าพระสังวรปราสาทได้นำไปทูลถวายสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส ต้ังแต่น้ันมาหลักศิลาได้อยู่บนฐานพระเจดีย์วัดบวรนิเวศ ต่อมาได้ย้ายไปไว้ในหอพระสมุดฯ เมื่อปลายเดือนมีนาคม พ.ศ. 2466
คำจารึกหลักนี้เป็นภาษาเขมร มีใจความว่า คร้ังแผ่นดินพระเจ้าสุริยวรมันที่ 1 เมื่อมหาศักราช 944 และ 947 (พ.ศ. 1565 และ 1568) มี "พระนิยม" ตรัสให้บรรดาชีสงฆ์ซึ่งอาศัยอยู่ในอาวาสต่าง ๆ ท้ังดาบส (พราหมณ์) ท้ังพระภิกษุถือลัทธิมหายาน และสาวกยาน ให้ท่านท้ังหลายเอา "ดบะ" ของตน คือ เดชะบุญกุศลที่สร้างเมื่อถือศีลสวดมนต์ภาวนาไปถวายพระเจ้าแผ่นดินให้ทรงพระเจริญ แลห้ามอย่าให้มีคนหรือสัตว์ใด ๆ มารบกวนบรรดาชีสงฆ์ในอาวาสที่เขาอยู่
