ศิลาจารึกหลักนี้ได้มาจากบ้านพังพวย อำเภออรัญประเทศ จังหวัดปราจีนบยุรี เมื่อแรกนำมาเก็บรักษาไว้ที่แผนกหนังสือตัวเขียนและจารึก กองหอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร ณ พระที่นั่งศิวโมกขพิมาน บริเวณพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร ต่อมาในปี พ.ศ. 2509 หอสมุดแห่งชาติได้ย้ายมาอยู่อาคารใหม่ที่ท่าวาสุกรี อาคารเก่าที่หอพระสมุดวชิราวุธจึงว่าง ประกอบกับพิพิธภัณฑสาถนแห่งชาติ ต้องการใช้สถานที่บริเวณพระที่นั่งศิวโมกขพิมาน จัดแสดงพิพิธภัณฑ์ก่อนประวัติศาสตร์ ในปี พ.ศ. 2510 จึงได้ย้ายจารึกซึ่งจัดแสดงอยู่ในพระที่นั่งศิวโมกขพิมานไปเก็บรักษาไว้ที่อาคารหอพระสมุดวชิราวุธ คือ ตึกถาวรวัตถ ข้างวัดมหาธาตุยุวราชรังสกฤษดิ์ ในปี พ.ศ. 2521 กรมศิลปากรมีความประสงค์จะให้ศิลาจารึกซึ่งจัดไว้เป็นโบราณวัตถุได้อยู่ในความรับผิดชอบของกองพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติตามกฎหมาย จึงได้ย้ายหลักจารึกส่วนใหญ่ไปเก็บรักษาและต้ังแสดงในบริเวณพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ศิลาจารึกบ้านพังพวยนี้ จึงอยู่ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติตลอดมาจนถึงปัจจุบัน
