จารึกฐานพระพุทธรูปยืนวัดข่อย (จารึก)

จารึกฐานพระพุทธรูปยืนวัดข่อย

จารึก

สำนักหอสมุดแห่งชาติ

จารึก

ลบ. 9 ในประชุมศิลาจารึกสยามภาคที่ 2 กำหนดเป็นหลักที่ 17 ใน Inscriptions du Cambodge กำหนดเป็นเลขที่ K 695

-

ปัลลวะ ภาษามอญโบราณ

จำนวน 1 ด้าน มี 1 บรรทัด

ไม่ปรากฏหลักฐาน

พุทธศตวรรษที่ 12

วัดข่อย อำเภอบ้านเซ่า จังหวัดลพบุรี

ไม่ปรากฏหลักฐาน

มุขพระระเบียงนอกกำแพงพระอุโบสถ วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนารามราชวรวิหาร อำเภอดุสิต จังหวัดกรุงเทพฯ

ในประชุมศิลาจารึกสยามภาคที่ 2

จารึกนี้เป็นจารึกที่เก่าแก่อีกชิ้นหนึ่งที่ใช้รูปอักษร "ปัลลวะ" ภาษามอญโบราณ จารึกอักษรไวับนฐานด้านหน้าที่สลักเป็นรูปบัวบาน มีจารึกอักษรอยู่เพียงบรรทัดเดียว อายุของจารึกนี้อยู่ในพุทธศตวรรษที่ 12 (พ.ศ. 1101-1200) ศาสตราจารย์ยอร์ชเซเดส์ ได้กล่าวเรื่องจารึกฐานพระพุทธรูปยืนวัดข่อยไว้ตอนหนึ่งว่า "พระพุทธรูปองค์นี้ต้ังอยู่ในวัดเบญจมบพิตรดุสิตวนารามราชวรวิหาร ในมุขระเบียงนอกกำแพงพระอุโบสถทิศใต้ แต่เดิมอยู่ที่วัดข่อย อำเภอบ้านเซ่า จังหวัดลพบุรี เป็นพระพุทธรูปยืนบนฐานบัวบาน พระหัตถ์ท้ังสองหักเสีย แต่สันนิษฐานได้ว่า พระหัตถ์ขวาคงจะเป็นปางประทานอภัย พระหัตถ์ซ้ายกำชายจีวร (เป็นพระพุทธรูปที่แกะสลักด้วยหิน) ชนิดหินปูนสีเขียว และมีลักษณะต่าง ๆ ต้องกับลักษณะ
พระพุทธรูปคร้ังสมัยกรุงทวารวดี คำจารึกนี้อ่านว่า
"...รลฺล.มางเกาญ วิ.ย จยาค"